- даяшы
- зат. көне1. Қонақтарды күтуші, қызметші.2. Ойын жүргізуші.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
даяшы
Смотреть что такое "даяшы" в других словарях:
даяшы — зат. этногр. Бәйге аттарын басқарып көмбеге жіберуші, мәреден қарсы алушы адам. Д а я ш ы н ы ң «қайтқайт!» дегеніне болмай, біразға дейін жандайшаптар қарашты пысықтап жіберді (Т.Әлімқұлов, Ақбоз ат, 158, 160). – Атшабар! Атшабар! – деп жар… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
дайағатшы — (Көкш., Қ ту) даяшы, жиын тойды, ойынды басқаратын кісі. Жалаңдаған д а й а ғ а т ш ы қолындағы тоқпағын үйіріп, ойынның басталатынын хабарлады (Көкш., Қ ту). қ. дарағатшы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
пішімші — (Монғ.) киім пішетін шебер. Коммуналдық шаруашылық орнынан құрылыс ремонтшысы, тігінші, етікші, даяшы, кочегар, п і ш і м ш і келді («Ж. өмір», 21.03. 1983) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жайраң — көз. поэт. Көзі жайраңдаған, жайдары. Даяшы жылпос жігіттердің қылаң ұрған жүрістері, әзілқалжыңы көп ж а й р а ң к ө з жеңгелердің еменжарқын күлкісі естіліп жатар еді (С.Сматаев: Жұлдыз, 1972, №6, 31) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шартақ — … Әлгі даяшы бастаған олар (бәйгіге шабатын балалар) ә дегенше ш а р т а қ т а н алыстай берді (Қаз. әдеб., 25.08. 1989, 11) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
